دستان خیس

نزدیک ظهر بود.خورشید در آسمان می درخشید و هر دو پسربچه که شش و هشت ساله بودند لب چشمه نشسته بودند.آب چشمه صاف و بدون حرکت بود و سکوت همه جا را فرا گرفته بود.

   نیم ساعت قبل وقتی دو پسربچه در مورد شغل پدرهایشان با هم بحث می کردند دعوایشان شده بود. روی هم افتادند و به هم مشت و لگد زدند.موهای هم را کشیدند و هر ناسزایی می دانستند به هم نسبت دادند.وقتی خسته شدند در حالی که دیگر با هم حرف نمی زدند و به چهره ی یکدیگر نیز نمی نگریستند کنار چشمه آمدند و به فاصله ی کمتر از دو متر از هم لب آب نشستند.

   بیش از ربع ساعتی بود که آنجا نشسته بودند و آرام و بدون صحبت هر کدام به کار خود مشغول بودند.پسر کوچکتر آرام دست راستش را درون آب کرد و به سرعت بیرون آورد.این کار او موج های بسیار کوچکی روی آب پدید آورد و صدای کوتاه بیرون آوردن دستش از آب سکوت را برای لحظه ای بر هم زد.

   چند دقیقه ای گذشت.ناگهان صدای بم و بسیار کوتاهی توجه پسر بزرگتر را - که چشمانش را بسته بود -  به آب جلب کرد.صدای قطره ی آبی بود که در آب افتاد.دوباره صدا آمد.این بار متوجه شد صدا از مقابل پسر کوچکتر می آید.او را نگریست.قطره ی اشک سوم آرام از گوشه ی چشم پسر کوچک لغزید و با افتادنش در آب  ضمن ایجاد دوباره ی صدای بم دایره های هم مرکزی در آن نقطه از آب پدید آورد.

   پسر بزرگتر نزدیک رفت و دست راستش را زیر صورت پسر کوچک گرفت.سه قطره اشک دیگر سریع و پشت سر هم روی دستش افتاد.پسر کوچکتر سرش را بالا آورد و به چهره ی او نگریست.هر دو لبخند ملایمی زدند و دستان راست یکدیگر را گرفتند و فشردند.پسر کوچکتر با صدای نازکش گفت: ((دستامون چقدر خیس ان...))